این مواد، حاوی ترسازهای آنیونی زنجیر بلند با وزن مولکولی زیاد (20000 تا 30000) با تعداد زیادی از گروه های قطبی در زنجیر هیدروکربنی هستند. آنها، وقتی که در سطح ذرات سیمان جذب شوند، موجب آن می شوند که تر ساز، یک بار منفی قوی ای را بوجود بیاورد که به کاهش کشش سطحی آب اطراف، کمک قابل توجهی کند و روانی سیستم را به میزان زیادی افزایش دهد
در مقایسه با افزودنی کاهنده ی آب معمولی، می توان مقادیر نسبتا زیادی از مواد فوق روان کننده ، تا 1 درصد وزنی سیمان را بدون ایجاد آب انداختگی و تاخیر بیش از اندازه در گیرش، با وجود روانی در حد 200 تا 250 میلیمتر اسلامپ به مخلوط های بتنی اضافه کرد.
به احنمال زیاد، اندازه کلوییدی ذرات زنجیر بلند است که کانال های جریان آب، در حالت آب انداختگی در بتن را به گونه ای مسدود می کند که به طور کلی در بتن های دارای فوق روان کننده جدا شدگی اتفاق نمی افتد
به نظر می رسد که پراکندگی عالی ذرات سیمان در آب (شکل) میزان هیدراتاسیون را تسریع می کند؛ بنابراین، کند گیری به ندرت در بتن های حاوی فوق روان کننده مشاهده می شود؛ در عوض؛ در این نوع بتن ها، تسریع در گیرش و سخت شدگی معمول می باشد. در حقیقت، اولین نسل از فوق روان کننده ها، به خاطر از دست دادن سریع روانی یا اسلامپ، شهرت بدی پیدا کرد
